หนุ่มลูกจ้างร้านวัสดุก่อสร้างตัดหญ้าหน้าร้านจนถึงคลองน้ำ ริมถนนอุดร-สกลนคร พบโครงกระดูกปริศนา ญาติคุณตาวัย 81 ปี ป่วยอัลไซเมอร์ เดินหายออกจากบ้าน เมียและลูกออกตามหานานกว่า 2 เดือน 18 วัน และแจ้งคนสูญหายทราบข่าวจึงตามมาพิสูจน์ พบหลักฐานเอกสารราชการยืนยันตัวตนในกระเป๋าสตางค์ ตำรวจคาดเดินลงน้ำแล้วขึ้นไม่ได้ หรือหิวจนหมดสติ
เมื่อเวลา 15.10 น. วันที่ 13 พฤศจิกายน 2566 พ.ต.ต.ธีรภาพ ภูขันซ้าย สว.(สอบสวน) สภ.เมืองอุดรธานี ได้รับแจ้ง พบโครงกระดูกมนุษย์ ในคลองน้ำริมถนนหน้าร้านขายวัสดุก่อสร้างแห่งหนึ่งบริเวณหลักกิโลเมตรที่ 10-11 ถนนอุดรธานี -สกลนคร ฝั่งขาออก ต.หนองนาคำ จึงพร้อม พ.ต.ท.บรรจง พาโคตร สว.สส.สภ.เมืองอุดรธานี เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐาน แพทย์เวร รพ.ศูนย์อุดรธานี อาสากู้ภัยมูลนิธิอุดรสว่างเมธาธรรม รุดไปตรวจสอบ
พบโครงกระดูกมนุษย์ นอนอยู่ในคลองน้ำลึกประมาณ 50 ซม. ใต้พุ่มต้นไมยราบซึ่งหนามาก เจ้าหน้าที่นำโครงกระดูกขึ้นมา พบสวมเสื้อยืดกีฬาแขนสั้นลายฟ้าขาว กางเกงขายาวสีดำ รองเท้าแตะสีครีมยี่ห้อแอดด้า ค้นในกระเป๋ากางเกงพบกระเป๋าเงินสีดำ ภายในพบบัตรประจำตัวประชาชน ใบขับขี่ บัตรโรงพยาบาล ระบุชื่อนายไพฑูรย์ ราชนาวี อายุ 81 ปี อยู่บ้านเลขที่ 327 หมู่ 14 ชุมชนเก่าจาน 7 ซอยขันติรักษ์ ต.หมากแข้ง อ.เมือง จ.อุดรธานี นอกจากนี้ยังพบธนบัตรใบละ 20 บาท 3 ฉบับ บัตรเอทีเอ็ม บัตรเครดิต และรูปถ่าย
นายอุทัย พาชอบ อายุ 33 ปี คนพบโครงกระดูกเล่าว่า ตนเป็นคนงานร้านวัสดุก่อสร้างมา 3 ปี บ่ายวันนี้ไม่มีงาน นายจ้างให้ตนมาตัดหญ้าบริเวณคลองน้ำ เพื่อปรับภูมิทัศน์หน้าร้านให้สวยงาม เพราะว่าฝนหยุดตกและน้ำเริ่มแห้งแล้ว เริ่มตัดจากปั๊มน้ำมัน ตัดมาเรื่อยๆ กำลังว่าจะหยุดตัด ก็พบโครงกระดูกอยู่ในน้ำ ซึ่งตนเห็นกระดูกขาจนถึงหัวเข่าและซี่โครงตนตกใจ และแน่ใจว่าเป็นโครงกระดูกมนุษย์แน่นอน จึงได้หยุดตัดหญ้าและไปบอกนายจ้างให้แจ้งตำรวจมาตลอดสอบ
ส่วนนายคำผาง สมานวงศ์ อายุ 62 ปี คนงานร้านวัสดุก่อสร้าง เล่าว่า นายอุทัยมาตัดหญ้าในคลอง และพบโครงกระดูกมนุษย์ ตนจึงออกมาดู ซึ่งก่อนหน้านี้มีคนมาตามหาคนแก่เป็นโรคหลงลืมออกจากบ้านแล้วกลับบ้านไม่ถูก ซึ่งพวกตนก็ตอบไปว่าไม่เห็นคนลักษณะดังกล่าว กระทั่งเมื่อคืนนี้เวลาประมาณ 23.00 น. ตนนอนอยู่ในบ้านพัก ก็ได้ยินเสียงหมาหอน จากร้านมาที่ลำคลอง หอนวิ่งไปมา ปกติหมาที่นี่จะไม่ค่อยเห่าตรงบริเวณติดคลองนี้ แต่จะไปนอนเฝ้าหน้าประตู เห่าผู้คนมากกว่า คิดว่าหมาคงจะอะไรอยู่ตรงนั้น ต่อมาตนก็นอนไม่หลับ นอนไม่ได้ทั้งคืน คิดว่าคงเป็นเพราะผู้ตายอยากจะขึ้นจากน้ำ ทำงานที่นี่มาประมาณ 40 ปี ไม่เคยเจอเรื่องหลอนแบบนี้มาก่อน
ต่อมานางสมหมาย ราชนาวี อายุ 75 ปี ภรรยานายไพฑูรย์ผู้ตาย ได้เดินทางมากับญาติ เพื่อขอดูโครงกระดูก ชี้ยืนยันว่าโครงกระดูกคือนายไพฑูรย์ สามีซึ่งป่วยอัลไซเมอร์ และหายออกจากบ้านได้ 2 เดือน 18 วัน เพราะว่าจำเสื้อผ้าและรองเท้าที่สวมใส่ได้ เนื่องจากตนเป็นคนซื้อให้สามีเอง ตนและนายไพฑูรย์ แต่งงานกันมา 40 กว่าปี มีลูกชายหญิง 2 คน นายไพฑูรย์ป่วยอัลไซเมอร์มาประมาณ 10 ปีแล้ว เมื่อเวลา 16.00 น. วันที่ 26 สิงหาคม 2566 นายไพฑูรย์ได้หายออกจาก ซึ่งตน ลูก และญาติได้ออกตามหาทุกที่ แต่ก็ไม่พบ และได้แจ้งความคนหายไว้ที่ สภ.เมืองอุดรธานี และแจ้งมูลนิธิกระจกเงา และสื่อโซเชียล ตามหาทุกวัน ซึ่งสามีเคยหายออกจากบ้าน 1 ครั้ง ตามพบที่ร้านแหนมเนือง
“วันที่ 27 สิงหาคม ได้ไปขอดูกล้องวงจรปิดร้านขายเครื่องรถไถนา แถวบ้านหนองนาคำ พบสามีเสื้อผ้าเปื้อนมีแต่ดินโคลน คงจะล้ม หลังจากสามีหายออกจากบ้าน ก็ได้ออกตามหาหายที่ก็ไม่พบ จนต้องไปแจ้งคนหายที่ สภ.เมืองอุดรธานี และเมื่อวันเสาร์ที่ 4 พฤศจิกายน 2566 ได้ชวนลูกสาวและลูกชาย ไปบนบานที่วัดป่าดงหนองตาล ต.นาข่า อ.เมืองอุดรธานี ขอให้พบสามีภายใน 7 วัน 9 วัน จะมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตก็ตาม ก็จะนำพวงมาลัยดอกมะลิ 99 พวงมาแก้บน และวันนี้บนบานครบ 9 วัน ก็มาพบโครงกระดูกสามี ถือว่าศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ซึ่งตนก็จะไปแก้บน”
ตำรวจสันนิษฐานว่า นายไพฑูรย์ซึ่งป่วยอัลไซเมอร์เดินออกจากบ้าน แล้วหลงทางกลับบ้าน จึงเดินมาเรื่อยๆ ทั้งหิวและหนาว จึงเดินลงไปในน้ำ ทำให้หมดสติจมน้ำเสียชีวิต จึงนำโครงกระดูกไปเก็บไว้ที่นิติเวชโรงพยาบาลศูนย์อุดรธานี เพื่อรอญาตินำหลักฐานมาติดต่อรอรับร่างไปบำเพ็ญกุศลตามประเพณีต่อไป
